Ζεόλιθος Πέτρωμα
ΟΡΥΚΤΟΛΟΓΙΑ - ΓΕΜΜΟΛΟΓΙΑ:
Ο Ζεόλιθος είναι ένα πορώδες φυσικό Αργιλοπυριτικό ορυκτό πέτρωμα και ανήκει στην κατηγορία τύπου HEU με χημικό τύπο Ca1,5K1,4Mg0,6Na0,5Al6,2Si29,8O7220H2O. Παρουσιάζει αξιοσημείωτη υψηλή ικανότητα ανταλλαγής ιόντων (226meq/100g) και ρυθμίζει προς το ουδέτερο το PH των υδάτων και των εδαφών. Δεσμεύει άλλα στοιχεία και ολόκληρες ενώσεις επειδή είναι ένα από τα ελάχιστα αρνητικά φορτισμένα ορυκτά στην Φύση.
|
Η κρυσταλλική του δομή που μοιάζει με κηρήθρα παρουσιάζει πόρους διαστάσεων 5A, είναι αρνητικά φορτισμένη έχει δηλαδή αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο και συνεπώς τραβάει τα θετικά φορτισμένα σωματίδια που είναι όλα τα θρεπτικά στοιχεία, όπως ασβέστιο, μαγνήσιο, κάλιο και νάτριο. Έτσι τα κρατά στα κανάλια του και τα απελευθερώνει σιγά-σιγά στα φυτά συμβάλλοντας στην ομοιόμορφη θρέψη τους αποκλείοντας τα θρεπτικά αυτά στοιχεία να φύγουν με το νερό της βροχής ή του ποτίσματος από την περιοχή της ρίζας (ριζόσφαιρα) με καθαρή ζημιά για τον παραγωγό. Βασική δομική μονάδα είναι το τετράεδρο [(Si,Al)O4]-4. Τα τετράεδρα [(Si,Al)O4]-4 ενώνονται μεταξύ τους (με τα κοινά οξυγόνα των κορυφών τους) και σχηματίζουν πολύεδρα δημιουργώντας, ανάλογα με τον τρόπο σύνδεσης τους, τρισδιάστατα πλέγματα με διαύλους ή κοιλότητες γεμάτα αφενός μεν με νερό και αφετέρου με κατιόντα (Ca, Na, K) υπό ανταλλάξιμη μορφή. Xάρη στην εξαιρετικά υψηλή ικανότητα ανταλλαγής των κατιόντων του, ο ζεόλιθος μαζεύει και δεσμεύει με μεγάλη αποτελεσματικότητα τα εξής βαρέα μέταλλα από το έδαφος και από το νερό: Pb, Cu, Cd, Zn, Co, Cr, Mn, Fe. Στην περίπτωση των Pb και Cu (μόλυβδος και χαλκός) η αποτελεσματικότητα αυτή είναι τουλάχιστον 97%. Ο φυσικός ζεόλιθος όμως, για να κάνει αυτή την δουλειά, πρέπει να μείνει σε συνεχή επαφή με το έδαφος ή το νερό για τουλάχιστον 15 ώρες.
Για όλες αυτές τις χρήσεις του, δίκαια έχει ονομαστεί πέτρα της ζωής, μαγική ή θαυματουργή πέτρα.
Για όλες αυτές τις χρήσεις του, δίκαια έχει ονομαστεί πέτρα της ζωής, μαγική ή θαυματουργή πέτρα.
ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΖΕΟΛΙΘΩΝ
Οι ζεόλιθοι σήμερα έχει διαπιστωθεί ότι είναι τα αφθονότερα και πιο διαδεδομένα πυριτικά ορυκτά στα ιζηματογενή πετρώματα. Σχηματίζονται σε μεγάλη έκταση από την αντίδραση ηφαιστειακών τόφφων και τοφφικών ιζηματογενών πετρωμάτων με ποτάμια, λιμναία, θαλάσσια ή υπεδάφια νερά. Ο σχηματισμός ζεολίθων συμβαίνει σε αποθέσεις ηφαιστειακών πετρωμάτων όταν το νερό που επιδρά ενεργοποιείται χημικά με την υδρόλυση των υαλωδών συστατικών. Ο σχηματισμός των αργιλικών συστατικών οδηγεί στην απελευθέρωση ιόντων υδροξυλίου στο υπεδάφιο νερό όποτε το διάλυμα γίνεται αλκαλικό και εμπλουτίζεται σε νάτριο, κάλιο και ασβέστιο. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί περισσότερες από 1000 εμφανίσεις ζεολιθικών κοιτασμάτων, σε 40 περίπου χώρες, εντός ηφαιστειοκλαστικών πετρωμάτων.