Μυκητολογικές, βακτηριολογικές και ιολογικές ασθένειες ελιάς

 Ασθένειες

• Κυκλοκόνιο 
• Γλοιοσπόριο
• Καπνιά
• Βερτιτσίλιο 

 Συμπτώματα και σημεία

Τα συμπτώματα του βερτισιλλίου εμφανίζονται

όταν τα φύλλα σε ένα ή περισσότερα κλαδιά του δέντρου μαραίνονται ξαφνικά νωρίς στην καλλιεργητική περίοδο. αυτή η διαδικασία εντείνεται όσο προχωρά η σεζόν. Ο θάνατος ώριμων δέντρων που έχουν μολυνθεί με Verticillium είναι πιθανός. Το σκουρόχρωμο ιστό ξυλώματος, ένα βασικό σύμπτωμα για τη διάκριση του μαρασμού Verticillium σε πολλές καλλιέργειες, συχνά δεν είναι εμφανές στις ελιές.

Σχόλια για τη νόσο

Ο μύκητας επιβιώνει από εποχή σε εποχή στο έδαφος και πιθανώς στις ρίζες των μολυσμένων δέντρων. Στις αρχές του καλοκαιριού ο μύκητας μπορεί εύκολα να απομονωθεί από τον άρρωστο ιστό σε μολυσμένα δέντρα. Ο μαρασμός Verticillium τείνει να είναι πιο ενοχλητικός στη νότια κοιλάδα San Joaquin. Μερικά δέντρα αναρρώνουν φυσικά από μια αρχική μόλυνση, αλλά άλλα μπορεί να πεθάνουν. Αυτό εξαρτάται κυρίως από το στέλεχος του μύκητα (αποφυλλωτικό ή μη), την αντοχή της ποικιλίας και την ποσότητα του εμβολίου στο έδαφος.

Διαχείριση

Οι πιο αποτελεσματικές στρατηγικές διαχείρισης για την προστασία των δέντρων από τον μαρασμό Verticillium είναι αυτές που λαμβάνονται πριν από τη φύτευση. Όταν σκέφτεστε μια νέα τοποθεσία για έναν ελαιώνα, αποφύγετε γη που έχει φυτευτεί εδώ και πολλά χρόνια σε καλλιέργειες που είναι πολύ ευαίσθητες στη μαρασμό Verticillium, όπως βαμβάκι, κολοκυθάκια, μελιτζάνες, πιπεριές, πατάτες ή ντομάτα. Το παθογόνο του μαρασμού Verticillium είναι συνήθως παρόν σε αυτά τα εδάφη. Θα πρέπει να αποφεύγονται εδάφη που περιέχουν πάνω από ένα μικροσκληρωτία ανά γραμμάριο εδάφους.

Τα επίπεδα ενοφθαλμίσματος μπορούν να μειωθούν πριν από τη φύτευση πλημμυρίζοντας τα χωράφια κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, καλλιεργώντας καλλιέργειες με γρασίδι για αρκετές εποχές (ιδιαίτερα σίκαλη ή σουδάνγκορο) ή συνδυασμό αυτών των επεξεργασιών. Είναι άγνωστο εάν αυτές οι τεχνικές μειώνουν τα επίπεδα εμβολιασμού για να οδηγήσουν σε σημαντική μείωση της νόσου.

Τα μικροσκληρωτικά Verticillium (δομές επιβίωσης μυκήτων) έχουν τεκμηριωθεί ότι επιβιώνουν για τουλάχιστον 30 χρόνια στο έδαφος. Κατά την αναφύτευση σε περιοχή όπου είχαν προηγουμένως καλλιεργηθεί ευπαθή πολυετή φυτά, αφαιρέστε όσο το δυνατόν περισσότερες ρίζες των δέντρων ή των αμπελιών. Δεν υπάρχει διαθέσιμο ανθεκτικό υποκείμενο. Ωστόσο, ορισμένες ποικιλίες (Frantoio, Empeltre και σε μικρότερο βαθμό η Κορωνέικη) έχουν δείξει ανοχή στο παθογόνο (το παθογόνο μπορεί να αναπαραχθεί στο υποκείμενο, αλλά η ανάπτυξη και η παραγωγή καρπών δεν επηρεάζονται από την ασθένεια). Η χρήση ενός υποκείμενου ανθεκτικού στο Verticillium μπορεί να μην προστατεύει το βλέμμα, επειδή το παθογόνο μπορεί να αναπτυχθεί μέσω της ένωσης του μοσχεύματος. Έχει αναφερθεί κάποια ανοχή στις ποικιλίες επιτραπέζιας ελιάς Ascolano και Kalamon (Καλαμάτα).

Μετά τη φύτευση των δέντρων, δεν υπάρχει αξιόπιστη μέθοδος ελέγχου. Η μεταφυτευτική ηλιοαπολύμανση του εδάφους έχει παράσχει ασυνεπή έλεγχο στις καθιερωμένες φυτεύσεις.

Ηλίωση εδάφους

Ξεκινώντας στα τέλη της άνοιξης, καλύψτε την επιφάνεια ενός ολόκληρου μπλοκ με διαφανές πλαστικό που έχει πρόσθετο αναστολέα UV. Αφήστε το πλαστικό όλο το καλοκαίρι και όσο είναι πρακτικό. Το κατώτερο πλαστικό θα σπάσει και θα καταστήσει τη θεραπεία αναποτελεσματική. Η ηλιακή ακτινοβολία δίνει ασυνεπή αποτελέσματα όταν χρησιμοποιείται σε σημεία επαναφύτευσης. Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στο Soil Solarization: A Nonpsicidal Method for Control Diseases, Nematodes, and Weeds , UC ANR Publication 21377 (PDF).

• Κερκόσπορα

Συμπτώματα και σημεία

Το M. cladosporioides κάνει τα φύλλα να φαίνονται ελαφρώς χλωρωτικά (κιτρίνισμα—ορισμένες ποικιλίες παρουσιάζουν περισσότερη χλωρίωση από άλλες). Οι κάτω πλευρές μερικών φύλλων αποχρωματίζονται με το κονιδιακό στάδιο του μύκητα, το οποίο φαίνεται να καλύπτεται με μαύρη σκόνη. Αυτά τα φύλλα μπορεί να πέσουν, προκαλώντας κάποια φυλλόπτωση σε ορισμένες περιπτώσεις. Ο καρπός μπορεί επίσης να αναπτύξει μικρές, καφέ κηλίδες αλλοίωσης και να μην ωριμάσει ομοιόμορφα.

Σχόλια για τη νόσο

Αυτή η ασθένεια έχει τεκμηριωθεί σε παράκτιες περιοχές με υγρές συνθήκες ανάπτυξης. Ο κύκλος της νόσου φαίνεται να είναι παρόμοιος με αυτόν της κηλίδας παγωνιού.

Οι εστίες είναι σποραδικές και η ασθένεια μπορεί να χρειαστούν αρκετά χρόνια μέχρι να γίνει αρκετά σοβαρή ώστε να προκαλέσει οικονομική ζημιά. Δεν πέφτουν όλα τα μολυσμένα φύλλα από το δέντρο και ο μύκητας επιβιώνει σε αυτά που παραμένουν στο δέντρο. Οι βλάβες των φύλλων σε αυτά τα μολυσμένα φύλλα έχουν λευκή, κρούστα εμφάνιση. Τα περιθώρια αυτών των βλαβών μεγαλώνουν το φθινόπωρο και μια νέα καλλιέργεια σπορίων αναπτύσσεται εκεί. Οι νέες μολύνσεις συνδέονται με τις βροχοπτώσεις και εμφανίζονται κυρίως κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Μέχρι το καλοκαίρι, τα περισσότερα άρρωστα φύλλα έχουν πέσει από τα δέντρα, αφήνοντας μερικώς ξεφυλλισμένους βλαστούς με κυρίως υγιές φύλλωμα να παραμένει στις άκρες. Οι υψηλές θερμοκρασίες περιορίζουν τη βλάστηση και την ανάπτυξη των σπορίων, επομένως η ασθένεια είναι ανενεργή κατά τα ζεστά, ξηρά καλοκαίρια στην Καλιφόρνια.

Διαχείριση

Σε παράκτιες περιοχές της Ευρώπης, όπου η εμπειρία με αυτήν την ασθένεια ήταν μεγαλύτερη από ό,τι στην Καλιφόρνια, το M. cladosporioides είναι πιο δύσκολο να ελεγχθεί από την κηλίδα παγωνιού και απαιτεί πιο αυστηρή θεραπεία. Σε δροσερές, υγρές περιοχές, εφαρμόστε προληπτικές θεραπείες στα ελαιόδεντρα μετά τη συγκομιδή, αλλά πριν ξεκινήσουν οι χειμερινές βροχές και ξανά την άνοιξη, εάν ο βροχερός καιρός επιμένει.

• Ωίδιο
• Βούλα
• Φόμα 

Μια σύντομη παρουσίαση των μυκητολογικών, βακτηριολογικών και ιολογικών ασθενειών της ελιάς, η οποία μπορεί να σας βοηθήσει για το μάθημά σας:

1. Μυκητολογικές Ασθένειες της Ελιάς

Οι μυκητολογικές ασθένειες προκαλούνται από διάφορους μύκητες και συχνά έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην παραγωγή ελαιών. Μερικές από τις πιο συνηθισμένες είναι:

Περονόσπορος της Ελιάς (Pseudoperonospora cubensis)

Σημάδια: Κίτρινες κηλίδες στην πάνω πλευρά των φύλλων, μαύροι σπόροι στην κάτω πλευρά.

Συνθήκες: Υψηλή υγρασία και ήπιες θερμοκρασίες.

Γαλάκτωμα (Olive Knot, Pseudomonas savastanoi)

Σημάδια: Δημιουργία εξογκωμάτων και πρηξιμάτων στον κορμό και τα κλαδιά της ελιάς.

Συνθήκες: Υγρό κλίμα, πληγές στα κλαδιά.

Μύκητας του Μπορντό (Fusarium spp.)

Σημάδια: Μαυρίσματα στους βλαστούς και τα φύλλα, μερικές φορές και σήψη των καρπών.

Συνθήκες: Υψηλή υγρασία και θερμοκρασίες κοντά στους 25°C.

Ασθένεια του Μαυρίσματος των Φύλλων (Anthracnose, Colletotrichum spp.)

Σημάδια: Μαυρίσματα των φύλλων, ειδικά σε υγρά κλίματα.

2. Βακτηριολογικές Ασθένειες της Ελιάς

Οι βακτηριολογικές ασθένειες συνήθως προκαλούνται από βακτήρια και συχνά επηρεάζουν την ανάπτυξη του φυτού.

Βακτηριακή Σήψη (Xanthomonas spp.)

Σημάδια: Κίτρινα ή καφέ κηλίδες στα φύλλα και τους καρπούς, μερικές φορές οι καρποί σαπίζουν.

Συνθήκες: Υψηλή υγρασία, ακατάλληλη αποστράγγιση του εδάφους.

Βακτηριακή Καρκινωματώδης (Pseudomonas savastanoi)

Σημάδια: Δημιουργία εξογκωμάτων και όγκων στον κορμό, στα κλαδιά και στις ρίζες.

3. Ιολογικές Ασθένειες της Ελιάς

Οι ιολογικές ασθένειες προκαλούνται από ιούς και συνήθως μεταδίδονται μέσω εντόμων ή άλλων φορέων.

Ιός του Καρκινώματος της Ελιάς (Olive knot virus)

Σημάδια: Ανάπτυξη εξογκωμάτων στα κλαδιά και τα φύλλα της ελιάς, καθώς και μείωση της παραγωγής.

Ιός του Μωσαϊκού της Ελιάς (Olive Mosaic Virus, OMV)

Σημάδια: Πράσινα και κίτρινα μωσαϊκά σχέδια στα φύλλα, μερικές φορές και ατροφία των καρπών.

Ιός της Ανθρακνόζης (Olive anthracnose virus)

Σημάδια: Σημάδια ανθρακνόζης στα φύλλα και τους καρπούς, που οδηγούν σε μειωμένη παραγωγή.

Πρόληψη και Αντιμετώπιση:

Αγώνας με την Καραντίνα και Καλλιεργητικά Μέτρα: Χρήση υγιούς φυτικού υλικού, απομάκρυνση των προσβεβλημένων τμημάτων του φυτού, και διαχείριση της άρδευσης.

Χημικά και Βιολογικά Σκευάσματα: Χρήση μυκητοκτόνων, βακτηριοκτόνων και εντομοκτόνων προϊόντων για την καταπολέμηση των παρασίτων που μεταδίδουν ιούς.

Προληπτικά Μέτρα για τη Μείωση της Υγρασίας: Αποφυγή υπερβολικής άρδευσης και εξασφάλιση καλής αποστράγγισης.

Οι ασθένειες της ελιάς είναι σημαντικές για την υγεία των δέντρων και την παραγωγή ελαιολάδου. Ακολουθούν μερικές από τις κύριες μυκητολογικές, βακτηριολογικές και ιολογικές ασθένειες:

1. Μυκητολογικές ασθένειες:

Ελαιόκαρπος (Olive knot) - Προκαλείται από το μυκήλιο Pseudomonas savastanoi.

Γκρι σήψη (Botrytis cinerea) - Προσβάλλει τους καρπούς και τα φύλλα.

Φουσάριο (Fusarium spp.) - Προκαλεί σήψη ριζών και επηρεάζει τη βιωσιμότητα του δέντρου.

1. Βακτηριολογικές ασθένειες:

Βακτηριακή καρκίνωση (Crown gall) - Προκαλείται από Agrobacterium tumefaciens.

Βακτηριακή σήψη των φύλλων (Bacterial leaf spot) - Οφείλεται σε διάφορες βακτηριακές λοιμώξεις.

1. Ιολογικές ασθένειες:

Ιός του ελαιώνα (Olive virus) - Ποικιλία ιών που προκαλούν αποχρωματισμό και καθυστέρηση της ανάπτυξης.

Ιός του κίτρινου φύλλου (Olive yellowing virus) - Προκαλεί κιτρίνισμα των φύλλων και μείωση της παραγωγής.

Cercospora της Ελιάς (Cercospora spp.)

Αίτια:

Η Cercospora είναι ένας μύκητας που προσβάλλει την ελιά και προκαλεί σημαντική ζημιά στις καλλιέργειες. Υπάρχουν διάφορα είδη του γένους Cercospora που πλήττουν την ελιά, κυρίως το Cercospora cladosporioides και το Cercospora oleaginis.

Μύκητας: Είναι μια μυκητολογική ασθένεια που ανήκει στην οικογένεια Cercosporaceae.

Μετάδοση: Η ασθένεια μεταδίδεται μέσω των σπόρων του μύκητα και μέσω του αέρα (σπορίων που διασπείρονται από την υγρασία). Οι ασθένειες εντείνονται σε υγρά και θερμά κλίματα.

Συμπτώματα:

Πρώιμα Συμπτώματα:

Κίτρινες ή καφέ κηλίδες: Οι πρώτες ενδείξεις της ασθένειας είναι μικρές κηλίδες στις άκρες των φύλλων, οι οποίες με την πάροδο του χρόνου μεγαλώνουν και καλύπτουν το φύλλο.

Αντίθεση στα φύλλα: Τα φύλλα παρουσιάζουν χαρακτηριστικά κίτρινα ή καφέ μπαλώματα με μαύρες κηλίδες στο κέντρο τους.

Προοδευτική Ζημιά:

Μαυρίσματα των φύλλων: Τα φύλλα μπορεί να ξεραθούν και να πέσουν, κάτι που μπορεί να μειώσει τη φωτοσύνθεση του φυτού.

Απώλεια των φύλλων: Στην πιο σοβαρή περίπτωση, μπορεί να παρατηρηθεί μεγάλη πτώση φύλλων, προκαλώντας υποβάθμιση της υγείας του δέντρου και μειωμένη παραγωγή ελαιών.

Συσσώρευση μυκητιακών σπορίων: Μπορεί να παρατηρηθούν μαύρες κηλίδες και μυκητιακές αποικίες κάτω από τα φύλλα, το οποίο δείχνει την παρουσία του μύκητα.

Ασυμπτωματικές Ζημιές:

Ο μύκητας μπορεί να προσβάλλει τα φύλλα χωρίς άμεσα ορατά συμπτώματα, αλλά να προκαλέσει σταδιακή αποδυνάμωση του φυτού.

Αιτίες Εξάπλωσης και Παράγοντες Κινδύνου:

Υγρασία και βροχή: Η ασθένεια είναι πιο έντονη σε υγρά κλίματα ή σε περιοχές που δέχονται συχνές βροχές ή υπερβολική άρδευση.

Κακός αερισμός: Η πυκνότητα της φύτευσης ή η έλλειψη καλού αερισμού στα δέντρα μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη του μύκητα.

Χαμηλές θερμοκρασίες τη νύχτα και ζεστές μέρες: Ο μύκητας αναπτύσσεται καλύτερα σε θερμοκρασίες 20-25°C και σε συνθήκες με υψηλή υγρασία.

Τρόποι Αντιμετώπισης:

Καλλιεργητικά Μέτρα:

Απομάκρυνση των προσβεβλημένων φύλλων: Πρέπει να αφαιρούνται τα φύλλα που παρουσιάζουν συμπτώματα για να περιοριστεί η εξάπλωση του μύκητα.

Καλή αεροδυναμία και αποφυγή πυκνής φύτευσης: Η σωστή φύτευση με αποστάσεις για να εξασφαλίζεται καλός αερισμός γύρω από τα δέντρα.

Αποφυγή υπερβολικής άρδευσης: Η υπερβολική υγρασία μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη του μύκητα. Είναι καλύτερο να αποφεύγεται η υπερβολική άρδευση, ειδικά τη νύχτα.

Χημική Αντιμετώπιση:

Μυκητοκτόνα: Η χρήση μυκητοκτόνων σκευασμάτων είναι αποτελεσματική για τον έλεγχο της ασθένειας. Συστήνεται η χρήση μυκητοκτόνων που περιέχουν ενεργά συστατικά όπως ο μανκοζέβις ή ο θειικός χαλκός.

Εφαρμογή πριν από τις βροχές: Είναι σημαντικό να εφαρμόζονται τα μυκητοκτόνα πριν από τη βροχή για να ελαχιστοποιηθεί η διασπορά των σπορίων.

Βιολογική Αντιμετώπιση:

Βιολογικοί παράγοντες: Η χρήση βιολογικών μυκητοκτόνων, όπως είναι το Bacillus subtilis ή άλλοι βιολογικοί παράγοντες, μπορεί να συμβάλλει στην καταπολέμηση του μύκητα.

Φυτοπροστατευτικά προϊόντα φυσικής προέλευσης: Υπάρχουν φυσικά φυτοπροστατευτικά σκευάσματα που βοηθούν στην ενίσχυση του φυτού και στην καταπολέμηση της ασθένειας.

Αντιμετώπιση μέσω Γενετικής Βελτίωσης:

Επιλογή ανθεκτικών ποικιλιών: Η επιλογή και η καλλιέργεια ποικιλιών ελιάς που παρουσιάζουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στην ασθένεια μπορεί να μειώσει τη συχνότητα εμφάνισής της.

Στρατηγικές Ιχνηλάτησης:

Τακτικοί έλεγχοι: Είναι σημαντικό να γίνονται τακτικοί έλεγχοι των φυτών για την έγκαιρη ανίχνευση της ασθένειας, έτσι ώστε να γίνει άμεση παρέμβαση.

Περίληψη:

Η Cercospora της ελιάς είναι μια μυκητολογική ασθένεια που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ζημιές στην παραγωγή ελαιών. Με την εφαρμογή σωστών καλλιεργητικών και χημικών μεθόδων, η ασθένεια μπορεί να ελεγχθεί αποτελεσματικά. Η χρήση μυκητοκτόνων και η καλή διαχείριση των αρδευτικών συστημάτων είναι κρίσιμες για την πρόληψη και αντιμετώπισή της.

Cercospora της Ελιάς (Cercospora spp.)

1. Αίτια και Ενδιαφέρον Γένος:

Η ασθένεια Cercospora της ελιάς προκαλείται από μύκητες του γένους Cercospora, οι οποίοι ανήκουν στην οικογένεια Cercosporaceae. Υπάρχουν διάφορα είδη του γένους Cercospora που προσβάλλουν την ελιά, αλλά το πιο γνωστό είναι το Cercospora oleaginis, το οποίο είναι υπεύθυνο για τη λεγόμενη "Cercospora leaf spot" (κηλίδες των φύλλων της ελιάς).

Ο μύκητας Cercospora προκαλεί ιδιαίτερα ζημιά σε συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασιών μεταξύ 20-25°C. Είναι μια από τις πιο συνηθισμένες μυκητολογικές ασθένειες που προσβάλλουν τα φύλλα της ελιάς.

2. Κύκλος Ζωής του Μύκητα:

Ο κύκλος ζωής του μύκητα Cercospora είναι στενά συνδεδεμένος με τις κλιματικές συνθήκες. Ο μύκητας αναπτύσσεται και παράγει σπόρια σε υγρές και θερμές συνθήκες. Ο κύκλος ζωής περιλαμβάνει τα εξής στάδια:

Σπορία: Τα σπόρια του μύκητα (γνωστά ως κονίδια) παράγονται στους προσβεβλημένους ιστούς και διασπείρονται μέσω του ανέμου ή με την υγρασία.

Εισβολή: Τα σπόρια προσκολλώνται στις επιφάνειες των φύλλων της ελιάς και, με την παρουσία υγρασίας, εισβάλλουν στα κύτταρα του φυτού μέσω μικρών ρωγμών ή πόρων.

Αναπαραγωγή και Διασπορά: Αφού οι σπόροι εισέλθουν στο φύλλο, ο μύκητας αναπτύσσεται και παράγει νέους σπόρους. Αυτοί οι νέοι σπόροι διασπείρονται μέσω του ανέμου, της βροχής ή ακόμα και μέσω της ανθρώπινης δραστηριότητας (π.χ., κατά τη διάρκεια της συγκομιδής).

Η ασθένεια εξαπλώνεται γρήγορα όταν επικρατούν συνθήκες υψηλής υγρασίας και βροχών. Μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το δέντρο αν δεν εντοπιστεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα.

3. Συμπτώματα της Ασθένειας:

Τα συμπτώματα της Cercospora στην ελιά εκδηλώνονται κυρίως στα φύλλα του δέντρου και περιλαμβάνουν τα εξής:

Κηλίδες στα φύλλα: Οι προσβεβλημένοι ιστούς του φύλλου εμφανίζουν κίτρινες ή καφέ κηλίδες που αναπτύσσονται γύρω από τα κεντρικά σημεία της μόλυνσης. Οι κηλίδες αυτές συνήθως έχουν σκούρο κέντρο και πιο ανοιχτό περίγραμμα.

Αύξηση της κηλίδωσης: Οι κηλίδες μεγαλώνουν με το χρόνο και μπορούν να καταλάβουν μεγάλες επιφάνειες του φύλλου. Σε προχωρημένα στάδια, τα φύλλα μπορεί να εμφανίσουν εξαιρετικά εκτεταμένες περιοχές ξήρανσης.

Πτώση των φύλλων: Όταν η μόλυνση είναι σοβαρή και τα φύλλα χάσουν τη ζωτικότητά τους, παρατηρείται η πτώση των φύλλων, κάτι που περιορίζει τη φωτοσύνθεση του φυτού και επηρεάζει την παραγωγή καρπών.

Αδυναμία του δέντρου: Σε χρόνιες προσβολές, η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει γενική αδυναμία του δέντρου. Τα δέντρα φαίνονται λιγότερο υγιή, με μειωμένη ανάπτυξη και παραγωγή.

Περιοχές μαυρίσματος: Στη συνέχεια, οι προσβεβλημένες περιοχές των φύλλων μαυρίζουν και εμφανίζονται αραιωμένα ή σπασμένα σημεία που οδηγούν στην ξήρανση των φύλλων.

4. Παράγοντες Κινδύνου και Συνθήκες Ανάπτυξης:

Ο μύκητας Cercospora ευνοείται από ορισμένες περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως:

Υγρασία: Ο μύκητας αναπτύσσεται καλύτερα σε περιοχές με υψηλή υγρασία ή συχνές βροχοπτώσεις. Η συνεχής υγρασία επιτρέπει τη σπορίωση και τη διάδοση του μύκητα.

Ζεστό κλίμα: Η ανάπτυξή του ενισχύεται σε θερμοκρασίες γύρω από 20-25°C.

Ανεπαρκής αερισμός: Η πυκνότητα των φυτών, η έλλειψη καλού αερισμού και η υπερβολική άρδευση μπορεί να οδηγήσουν σε συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη του μύκητα.

Κακή διαχείριση των καλλιεργειών: Η έλλειψη συστηματικών ελέγχων και οι μηχανισμοί πρόληψης, όπως η ακατάλληλη απομάκρυνση των προσβεβλημένων φυτικών μερών, μπορεί να εντείνουν την εξάπλωση της ασθένειας.

5. Τρόποι Αντιμετώπισης:

Για την καταπολέμηση της ασθένειας Cercospora στην ελιά, είναι απαραίτητο να εφαρμοστούν συνδυασμένα μέτρα:

Α. Καλλιεργητικά Μέτρα:

Αφαίρεση προσβεβλημένων φύλλων: Οι προσβεβλημένοι ιστότοποι πρέπει να απομακρύνονται άμεσα από το χωράφι για να αποτραπεί η εξάπλωση του μύκητα.

Καλή φύτευση και αερισμός: Η σωστή φύτευση, με επαρκή αποστάσεις μεταξύ των δέντρων, επιτρέπει καλύτερο αερισμό και μειώνει τη συγκέντρωση υγρασίας γύρω από τα φυτά.

Αποφυγή υπερβολικής άρδευσης: Η υπερβολική άρδευση, ιδιαίτερα το βράδυ, αυξάνει την υγρασία γύρω από τα φύλλα και ευνοεί την ανάπτυξη του μύκητα.

Β. Χημική Αντιμετώπιση:

Μυκητοκτόνα: Η χρήση μυκητοκτόνων είναι αποτελεσματική για την πρόληψη και την καταπολέμηση του μύκητα. Συστήνονται μυκητοκτόνα με ενεργά συστατικά όπως το μανκοζέβις, ο θειικός χαλκός, το υδροξείδιο του χαλκού, ή μυκητοκτόνα της ομάδας των στρεπττομυκητίνων.

Προληπτικές εφαρμογές: Η εφαρμογή μυκητοκτόνων πρέπει να γίνεται κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου, ιδιαίτερα πριν από τις βροχές, όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για την ανάπτυξη του μύκητα.

Γ. Βιολογική Αντιμετώπιση:

Βιολογικά μυκητοκτόνα: Η χρήση βιολογικών σκευασμάτων, όπως Bacillus subtilis ή άλλα φυσικά σκευάσματα, μπορεί να συμβάλλει στην καταπολέμηση του μύκητα.

Αυτοφυείς παράγοντες: Ειδικά εντομοκτόνα που περιέχουν φυσικούς παράγοντες που περιορίζουν την ανάπτυξη του μύκητα μπορούν να αποτελέσουν μια οικολογική επιλογή.

6. Πρόληψη:

Η πρόληψη είναι το πιο σημαντικό βήμα στην καταπολέμηση της Cercospora. Αυτό περιλαμβάνει:

Τακτική παρακολούθηση της υγείας των φυτών.

Χρησιμοποίηση ανθεκτικών ποικιλιών.

Εφαρμογή προληπτικών μυκητοκτόνων πριν από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων.