Έδαφος

1. Αποσυμπίεση εδάφους
   Για την αποσυμπίεση των εδαφών θα πρέπει η κατεργασία τους να γίνεται μόνο όταν αυτά είναι στεγνά και όσο το δυνατόν πιο βαθιά. Η καλλιέργεια φυτών με πασαλώδη ρίζα μπορεί επίσης να βοηθήσει στη διείσδυση των στρωμάτων του εδάφους. Βελτιώνουμε τον αερισμό και την αποστράγγιση, ενισχύουμε την καλή μετακίνηση του νερού και των θρεπτικών ουσιών και έχουν ως αποτέλεσμα:
   1. Βαθύτερο αερισμό του εδάφους προς όφελος των ριζών και των ωφέλιμων μικροβίων
   2. Αυξημένη αντίσταση στη διάβρωση από τον άνεμο και το νερό
   3. Αυξημένη αντοχή στη συμπίεση και στη δημιουργία εδαφικής κρούστας
   4. Αποθήκευση ύδατος και θρεπτικών ουσιών με μεγαλύτερη διαθεσιμότητα αυτών στην καλλιέργεια
   5. Επαρκή αποστράγγιση και έκπλυση του νερού και των θρεπτικών στοιχείων σε περίπτωση έντονων βροχοπτώσεων
   Τρόποι για να να τροποποιηθεί η δομή του εδάφους και η πυκνότητά του. Αφαίρεση του συμπαγούς εδάφους και εισαγωγή νέου εδάφους, τροποποιημένου με συμπληρώματα και οργανική ύλη όπως το λίπασμα και ανάμιξη σε βάθος από 60-90 εκατοστά. Εναλλακτικά, το στρώμα σκληρού εδάφους μπορεί να γεμίσει με έδαφος μικρότερης πυκνότητας. Συχνά η μείωση της πυκνότητας είναι τόσο απλή όσο και η μη κυκλοφορία των βαρειών μηχανημάτων στην επιφάνεια του εδάφους. Οι καλύτερες προσθήκες για τη βελτίωση ενός συμπιεσμένου εδάφους
   1. Όλοι οι τύποι ώριμης κοπριάς
   2. Όλοι οι τύποι καλοθρυμματισμένης κομπόστας
   3. Πορώδη πρόσθετα, όπως ο βερμικουλίτης, ο περλίτης και ο πηλός
   Τα εδάφη που είναι βαθιά, ανοιχτά και ικανά να ανταλλάσσουν ελεύθερα νερό και αέρα αυξάνουν την ανάπτυξη ενός φυτού στη ριζόσφαιρα. Η μείωση της συμπίεσης του εδάφους επιτρέπει σε αυτό να «πίνει» και να αναπνέει ελεύθερα, εξασφαλίζοντας μια ευημερούσα κοινότητα χλωρίδας και πανίδας καθώς και αυξημένες αποδόσεις.
2. Αργιλώδη εδάφη (αργιλώδη περισσότερο από 30% πηλό και βαριά αργιλώδη πάνω από 50%).
   Eίναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και διορθώνονται με προσθήκη οργανικής ύλης. Αυτή διασπά τον πηλό επιτρέποντας τον αέρα, το νερό και τα θρεπτικά συστατικά να κινηθούν. Τα βαριά εδάφη δουλεύονται δύσκολα, αργούν να στεγνώσουν, αργούν να ζεσταθούν και δεν επιτρέπουν να κυκλοφορεί το οξυγόνο. Όταν είναι υγρά χάνουν τη δομή τους και γίνονται συμπαγή όταν πιεστούν. Αποφεύγουμε να πατάμε εκεί που καλλιεργούμε. Η χρήση μηχανημάτων σε υγρό αργιλώδες έδαφος είναι καταστροφική. Επίσης έχουν την τάση να είναι αλκαλικά.
   Τρόποι καλλιέργειας
   Σκάβουμε και προετοιμάζουμε το έδαφος το φθινόπωρο όταν είναι ελαφρώς υγρό. Αυτό δεν είναι πολύ καλό, γιατί γνωρίζουμε ότι δεν είναι σωστό να δουλεύουμε το χώμα ενώ είναι υγρό, επειδή καταστρέφουμε μικροοργανισμούς, γεωσκώληκες και άλλα στοιχεία που είναι χρήσιμα, όμως είναι πολύ πιο εύκολο να επεξεργαστούμε το αργιλώδες έδαφος όταν είναι στον ρόγο του και θα το κάνουμε για τελευταία φορά, γιατί θα δημιουργήσουμε σαμάρια ύψους 25 εκατοστών μεταφέροντας χώμα από τους διαδρόμους, στα οποία δεν θα ξανασκάψουμε και δεν θα πατήσουμε επάνω τους ποτέ ξανά. Τα σαμάρια θα μας βοηθήσουν με πολλούς τρόπους. Όταν βρέχει τα εδάφη αυτά αργούν να απορροφήσουν το νερό, οπότε τα φυτά μας θα είναι ψηλότερα από το νερό, άρα προφυλαγμένα. Στα σαμάρια ανεβαίνει πολύ πιο γρήγορα η θερμοκρασία την άνοιξη στα αργιλώδη εδάφη και επειδή δεν θα τα πατάμε, θα παραμένουν χαλαρά.
   Οι μόνιμες ή πολυετείς καλλιέργειες είναι προτιμότερες στα αργιλώδη εδάφη.
   Πώς να βελτιώσετε τα αργιλώδη εδάφη
   1. Δημιουργήστε υπερυψωμένα σαμάρια, για να βοηθήσετε την αποστράγγιση.
   2. Υιοθετείστε την μέθοδο no-dig (δεν σκάβω).
   3. Βάλτε άφθονη οργανική ύλη, κοπριά ή -ιδανικά- κομπόστ. Η οργανική ύλη μπορεί να βοηθήσει όσο τίποτε άλλο και για να φέρετε την κατάσταση στο σημείο που θα ήταν ιδανικό, θα πρέπει να προσθέσετε υλικό που θα φτάσει σε ύψος τους 20 πόντους και να φρεζάρετε την πρώτη φορά για να το ανακατώσετε σε βάθος 30 ποντών.
   4. Μην ακολουθείτε την τακτική να βάζετε κοπριά ή κομπόστ μονό στην τρύπα που θα φυτέψετε, γιατί το φυτό σας θα είναι πάει καλά όσο θα αναπτύσσετε εκεί, άλλα μόλις φτάσει στον πηλό θα δυσκολευτεί πολύ. Οπότε ρίχνουμε την οργανική ύλη σε όλη την επιφάνεια.
   5. Πολλοί θεωρούν ότι η προσθήκη άμμου είναι λύση, όμως τα σωματίδια αργίλου κυριαρχούν εκπληκτικά, επειδή είναι πολύ μικρά και μπορούν να εισχωρήσουν οπουδήποτε. Τα σωματίδια του πηλού, τα οποία συνδέονται σε εκτεταμένα επίπεδα, τα συγκρατούν ηλεκτροχημικές δυνάμεις και έτσι καθώς ενώνονται, δημιουργούν τεράστια επιφάνεια η οποία κυριαρχεί εις βάρος της άμμου.
   Επειδή τα σωματίδια αργίλου είναι αρνητικά φορτισμένα, έχουν την ικανότητα να συγκρατούν θετικά φορτισμένα στοιχεία (κατιόντα) όπως το το κάλιο, το ασβέστιο, το μαγνήσιο και άλλα ιχνοστοιχεία. Aυτός είναι ο λόγος που τα αργιλώδη εδάφη είναι εύφορα.
   Αν λοιπόν ένα έδαφος περιέχει 40% αργίλου (αυτή είναι μέτρια περιεκτικότητα σε σύγκριση με βαριά αργιλώδη εδάφη), η αναλογία αργίλου στους επάνω 30 πόντους του εδάφους θα πρέπει να μειωθεί κατά το ήμισυ για να καταστεί εύχρηστο το έδαφος.
   Πρακτικές όπως τα υπερυψωμένα κρεβάτια, η προσθήκη οργανικής ύλης και η καλλιέργεια φυτών στην αγρανάπαυση, που αναπτύσσονται σε αργιλώδη εδάφη και το ριζικό τους σύστημα ανοίγει δρόμους, και αφήνουν οργανική ύλη, όπως είναι το τριφύλλι, ο βίκος, τα κουκιά, η σίκαλη και η βρώμη.